Hallo!

Een nieuwe blog, die grotendeels in het teken staat van mijn reis naar Spanje. Het was weer een zeer succesolle reis, waarbij ik bijna alle doelsoorten, en meer, wist te fotograferen. In totaal waren we, met de reisleider erbij, met acht personen. Elke dag hadden we een vroege ochtendsessie (begin voor zonsopkomst), en een middag-avondsessie. In de periode tussen 12:00 - 16:30, soms 17:30 hielden we een siësta. Het licht was in die periode van de dag toch te hard.

Ik begon de week, net als in November, weer met een sessie in de Steppehut, samen met André Broen. Daar maakte ik ook de foto van deze maand. Hoogtepunt waren ook de vele Zwarte Wouwen die we voor de hut kregen. Het weer was perfect met hele mooie luchten. En de besneeuwde bergtoppen van de Sierra de Gredos vormden een mooi decor. Verder nog twee onvolwassen Spaanse Keizerarenden, een paar Raven, diverse Eksters, Rode Wouwen en een Grauwe Gors, die bovenop de hut zat te zingen, maar zich ook nog even vóór de hut liet zien.

In de middag maakte ik een safari vanuit de 4wheel drive van onze Spaanse Gids José David in onherbergzaam gebied, met als doel de Rode Patrijs. Daarvan kregen we er zo'n 30 á 35 te zien. Meestal solitaire vogels, maar ook enkele paartjes. Ik was met het oudste, maar nog zeer vitale, groepslid Joke Stomps, en we konden zelfs twee vechtende mannen vastleggen. Verder zagen we nog diverse Kuifleeuweriken, een Hop en een Iberische Klapekster.

Dag twee begon met een ochtendsessie vanuit de Gierenhut. Dit is een vierpersoonshut, ik was daar met Walter Theys, Lutgarde Agten en Roelof de Hoog. Nadat José David het vlees had neergelegd, streken er vele Vale- en Monniksgieren neer voor de hut. In totaal ruim 150 stuks, en sommige op slechts enkele meters voor de hut. Een schouwspel, een ware  vreetorgie, welke ik nog nooit eerder zag. De periode net na het schransen, leverde de mooiste beelden op, zoals onze gids ook al voorspeld had. De verdere aanwezige Wouwen en Raven waren slechts figuranten, en heb me daar niet mee beziggehouden.

De middag sessie moesten we noodgedwongen vanuit een andere hut doorbrengen dan geboekt, omdat de Kleine Torenvalken enkele dagen eerder verjaagd waren. Onze reisleider Stefano Exposito had de dag ervoor voor de zekerheid een middag doorgenracht in die hut, met nul resultaat. Dus ging ik samen met Roelof, mijn fotomaatje voor die middag, naar het alternatief, de Havikhut. De dag ervoor was daar een Dwergarend gezien en gefotografeerd, dus dat werd de nieuwe doelsoort. Maar die liet zich echter niet zien, en de Havik evenmin. Later bleek waarom, de buizerd was weer in de buurt. Maar toch twee primeurs voor mij, er waren enige zangvogels voor de hut. Eerst een Vink en Groenling, later ook een Rotsmus en enkele Europese Kanaries. Deze laatste twee soorten waren dus primeurs, ook leuk. En later kregen we nog bezoek van een Bruine Kiekendief en Rode Wouw. 

Dag drie begon ik de dag met een sessie vanuit de hut voor de Hop. Dat lukte ook, ik kreeg zelfs het stel beiden op foto, maar het licht was daar een drama. Grote contrasten zorgden voor fotografische problemen. Het was in een boomgaard met Olijfbomen, en die zorgden voor schaduwen welke ik eigenlijk liever niet in beeld wilde hebben. Toch wel wat foto's kunnen maken, maar geen echte toppers daarbij.

De middagsessie was een hele leuke. Net als vanmorgen, zat ik ook nu alleen in de hut, en wel een hut voor Steltlopers. Aan het water dus. Al gauw kreeg ik een stel Steltkluten, ook een doelsoort, een Witgat, een Tureluur en twee Kleine Plevieren voor de hut. En later streek er tot mijn verassing en vreugde ook nog een Bosruiter voor 'mijn' hutje neer. Vooral van de Steltkluut vele opnames kunnen maken, zelfs enkele vliegbeelden. Dat laatste is een echte uitdaging, want ze vliegen zeer snel. Maar als ik het kan zien, dan wil ik het vastleggen, daarbij leg ik de lat hoog voor mijzelf.

Dag vier had ik de ultieme vogelervaring van de reis. Ik zou de hele dag in een éénpersoonshutje doorbrengen met als doel de Grote Trap (mijn hoofddoelsoort, samen met de Bijeneter, van deze reis).  Vanwege het gevaar voor verstoring (de vogels zijn zeer schuw) werd ik al ruim voor zonsopkomst naar 'mijn' hutje gebracht, en ik zou daar tot donker in bivakkeren, een sessie van zo'n 15 uur dus! In totaal zijn er 4 éénpersoonshutjes te verdelen, die in een groot steppe gebied verspreid staan. Omwille van de eerlijkheid werd de hut na loting toegewezen. Direct na aankomst op de locatie, werden we verwelkomd door een orkest van kwakende kikkers, zoemende Cicaden en onbekende zingende vogels, dat was al direct genieten, ik had er zin in! Net toen het al wat lichter begon te worden, en ik wat kon zien, zag ik op zo'n tweehonderd meter voor de hut al een baltsend mannetje Grote Trap lopen. Te ver voor een foto, maar wel goed voor het moraal. Voor de hut had ik wel andere actie, namelijk zingende mannen Grauwe Gors. Een welkome bijvangst. Ik zag ze zelfs ademwolkjes uitslaan, iets wat ik nooit eerder zag. Op de foto's nauwelijks terug te zien, helaas. Maar toch enkele fraai foto's van deze leuke vogeltjes gemaakt. Een half uur later zag ik een tweede Grote Trap man op zo'n 40 meter voor de hut mijn kant oplopen! De reisleider, die in een hut op ongeveer honderd meter schuin achter mij zat, zag dat ook en stuurde mij een appje. De vogel paradeerde tot vlak langs mijn hut en ging even later ook baltsen, dag nu al geslaagd! Nog enkele vogels passeerden mijn hut in de morgen. De periode tussen 11:00 en 18:00 was niet zo succesvol, al had ik ook toen wel vogels voor de hut. Er streek zelfs een groepje van drie vrouwen neer voor de hut. Maar na 18:00 bleven de vogels maar komen, met soms baltsende mannen erbij. In totaal passeerden er zo'n 35 á 40 vogels mijn hut die dag. Het kunnen er zelfs meer geweest zijn, want in de middag hield ik nog een noodzakelijk dutje van ruim een uur, om even niet aan te staan en mezelf weer op te laden. Ik had zeer gunstig geloot met mijn hut, want bij de anderen werden veel minder vogels gezien. De reisleider moest tot 12:00 wachten op de eerste passant. En een duitser, die in hut één zat had zelfs geen enkele vogel op fotografeerbare afstand voor zijn hut gehad volgens eigen zegge. Maar dat nam ik met en korreltje zout, want ik heb in de middag voor elke hut vogels langs zien trekken.

Dag vijf brachten we, reisleider Stefano, Joke, André en ik, een bezoek aan het befaamde Parque Nacional de Monfragüe. Hoogtepunt was de beroemde Gierenrots. Daar zagen we inderdaad grote aantallen Vale Gieren. Maar echte topfoto's leverde deze dag niet op. Al zag, en fotografeerde ik wel mijn eerste Aasgier, bij het kasteel, een monument wat een uitkijkpunt vormt over het gebied. Bij dat kasteel werden eerder in de week grote aantallen langsvliegende Vale Gieren gefotografeerd. Maar nu, door andere (wind) omstandigheden, bleven ze grotendeels weg. Ook leuk, maar voor mij niet te fotograferen, waren de Rots- en Roodstuitzwaluwen. En deze dag vormde een welkome break tussen de hut sessies, zeker na de dag in de Grote Traphut..

Dag zes, de laatste fotodag alweer, begon ik in de hut voor de Steenuil. Was ook leuk, en ongeveer 100 meter voorbij de Hop. Die laatse hoorde ik regelmatig in de buurt, maar ik kreeg hem niet te zien. Het onmiskenbare Hoep-Hoep-Hoep...Hoep-Hoep-Hoep vergeet ik nooit meer. Een roepende Groene Specht kreeg ik ook niet te zien, maar de reisgenoten bij de Hop dus wel.  Van de Steenuiltjes liet eerst het vrouwtje zich geruime tijd zien op een tak voor de hut. Aan het eind van de sessie kwam ook het mannetje erbij. De voedseloverdracht miste ik helaas nét. Maar heb wel foto's van het stel in beeld.

Aan het eind van de middag ging ik samen met André naar de laatste hut van deze topweek, wat weer een ware apotheose werd, want dit was de hut voor de Bijeneter. En zoals gezegd was dat samen met de Grote Trap mijn hoofddoelsoort van de reis. Het was vooraf nog even spannend of ze wel op tijd terug zouden zijn uit hun overwinteringsgebied in Afrika. Maar tijdens de week werd al duidelijk dat ze zich weer lieten zien voor de hut, en eerder zagen we op enkele dagen her en der al wat exemplaren, dus de verwachtingen waren hoog gespannen. En het werd een mooie middag en avond, we zagen in totaal 7 stuks waarvan er maximaal 4 op de takken voor de hut kwamen. Even leken we nog een paring, waarbij het vrouwtje zich aanbood aan het mannetje, te gaan vastleggen maar het mannetje weigerde. Verder naast paartjes en staatsieportretten ook wat vliegbeelden kunnen maken, en daarmee sloten we een absolute topweek waarbij ik ongeveer evenveel foto's maakte als mijn reis in November (ruim 11.000), af. Komende dagen ga ik een nieuwe map van deze reis in mijn portfolio vullen. Al ligt er nog heel wat selecteerwerk en bewerkingen klaar.

Verder de afgelopen week twee sessies naar de Scheveningse Boschjes gedaan, met als doel vlinders. Dat leverde noppes, nada helemaal niks op. Slechts één Klein Geaderd Witje gezien, en dat was nog niet eens op locatie. Een bedroevend resultaat dus. Alleen wat planten als Smeerwortel, Groot Robertskruid en Scherpe Boterbloem vastgelegd. Wel zag ik vanmiddag mijn eerste Bonte Kraai in eigen land. Leuk, maar ik had alleen de macrolens mee dus geen foto. Het weer blijft komende dagen goed, dus hopelijk zie ik dan snel wél vlinders. 

Tot een volgende blog.